Nie rozumiem...

Wyglądam przez okno...
Tyle ludzi...
Każdy inny, ale jakże bardzo podobny do drugiego człowieka...
Zakochana para... szczęśliwa...
I zazdrośnie patrząca na nich dziewczyna...
Brzydka, uboga...
I ta kobieta wysiadująca całymi dniami pod drzwiami najdroższego sklepu...
Kurczowo trzyma płaszcz...
Jedyny jaki ma, jej najlepszy, a zarazem najgorszy...
Wiatr i chłód...
I ten wzrok, nie kalectwo, nie pozwala przejść obojętnie obok, więc dlaczego..?
Dlaczego..?
Przecież to nie jej wina!
A ludzie nic...
Ciągle przechodzą obok...
I nic nie robią...
Zupełnie nic...
Ona potrzebuje pomocy, wyciągniętej ręki...

Życie jest okropne, bolesne...
Dlaczego niektórzy mają wszystko, a niektórzy nie mają nic..? I dlaczego nikt mi tego nie potrafi wytłumaczyć..?
I właśnie to najbardziej boli...

...memoris...

autor

Guśka

Napisany: 2006-01-13 Dodano: 2006-03-19 14:09:54

Ten wiersz przeczytano 450 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie