Nie sama...

Ja nie wiem jak zaczac,
a w glowie mysli gora cala...
Stanelam w serdecznej podziece
przed bejowa rodzina- oniemiala...

Tyle szczerej serdecznosci
w kazdym waszym slowie,
moze wiec prawdziwa lza
moja wdziecznosc opowie?

Bo plakac tez jest ladnie,
gdy lza sie tecza mieni
i w sliczne krysztalki kochania
najwiekszy bol zamieni...

I sercu cieplej i milej,
przytulic was wszystkich by chcialo,
pieknie-dziekuje -powiedziec,
ale to przeciez zbyt malo...

Wiec wiedzcie moi kochani,
na beja szklanym ekranie,
ze moja wdziecznosc do was
gleboko w mym sercu zostanie...

I bedzie jak gwiazdka nadziei,
jak uczuc wielka zawieja,
bo teraz wiem juz na pewno-
dobrocia zawiewa-z beja...!

A ja juz taka spokojna,
bo w szczescie moje wierzylam
i taka radosna, bo przeciez
-nie sama moj bol przezylam...

autor

Maeuslein

Dodano: 2006-01-11 06:36:50

Ten wiersz przeczytano 578 razy

Oddanych głosów: 32

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie