nie-żebraczka
stojąc za progiem nie wyciąga dłoni
nie w kromce chleba jej głód jest
zaklęty
nie w szklance wody poczęte pragnienie
ani w banknocie po stokroć przeklętym
stojąc pod drzwiami prosi nie- słowami
bliskości chwili intymnej wieczności
opoki ramion w tańca kołysaniu
dotyku dłoni zamkniętej w ufności
stojąc za nigdy zamkniętymi drzwiami
nienasyceniem wiecznym uzdrowiona
żarem czułości znaczyć będzie ślady
na głodnych uczuć zapomnianych schodach
Komentarze (10)
o głodzie uczuć tekst dobrze poprowadzony. całe życie
jesteśmy na tym głodzie, a czasem doskwiera
najbardziej w zakochaniu, bo apetyt rośnie, a do
dobrego tak łatwo się przyzwyczajamy. samo zaś
przyzwyczajenie uważam za pierwszą naturę człowieka.
proszę bardzo o kasację pozostałych literówek.
pozdrawiam+)
Czasami tak trudno przestać być żebrakiem uczuć...
podoba mi się wiersz.
Bardzo ładny wiersz - miłość to dar - z szacunkiem
trzeba kosztować każdy kęs - pozdrawiam +
miłość skromna jest- nie pcha się brutalnie- czeka na
jej kolej... jak doczeka spełnienia kroczy szlakiem
doskonalenia...bardzo ładny wiersz...pozdrawiam...
potrzebny jest krok do przodu by przestać być
żebrakiem ... ile myśli tyle interpretacji :)
Niech twoje pragnienia sie spełnią...napij sie ze
zdroju i nasyc sie przy stole
miłosci.......zaczerpnij ile pragniesz bo wiele jest
jej w tobie......( żarem czułości znczyć będzie ślady
-literówka )...pozdrawiam...
Czuły dotyk jest już bliski....
Wierszem Twoim, co miłość sprowadza....
Której poplątane nitki...
I która tak często żebracza
Piękny wiersz... Trudno prosić o uczucia bo jeśli
nawet to nie zmusi się nikogo do miłości więc zadajmy
sobie pytanie co jest gorsze - samotność czy farsa
przypominająca miłość? Ludzka dusza nie jest odporna
na uczucia i przez to cierpi cały świat. + Pozdrawiam
Piękny wiersz,pełny miłości ciekawie napisany.W przed
ostatniej linijce ostatniej zwrotki popraw
literówkę"znaczyć";)pozdrawiam
Pragnienie miłości , czułości, bliskości...Tak wielu
ludzi tego doświadcza...