Niebiański płomień
Szukasz serca
które wskaże
droga miła
słów emocji dotyk
pokochać czas miodu
gram wkoło
brak bolesnej przyszłości
co strachem
wypieranym nadzieją
szansą
uczącą wyobraźnie
nigdy nie zapomni kosmos
cierni i gwiazd
rozpostartych w prochu
zbliżamy się w blask
i dalekie opisujemy
te wyczuwane zło
często gorzkie
zmieszane w błogostanie
by nie męczyć się
wszechświatem
nie przeszkadzanie myślą
ziarenku bezkresu
"te czute zło" zamienione na "te wyczuwane zło"
Komentarze (45)
Dziękuję za odwiedziny, intrygująca treść bez
mojego zrozumienia!
:)
Pozdrawiam!
Ładne ,emocjonalne
Pzdr
Uczuciom pozwolić isć przodem przed myslami. Twe słowa
dotykają emocjami... i przemysleniami. Można zatopić
się w rozważaniach nad "naszym" wszechswiatem.
Jak zawsze z wielką refleksją napisałeś wiersz?
Paweł, nadzieja zawsze w człowieku wyzwala milion
pytań, a co dopiero wiara…
Pozdrawiam jak zawsze serdecznie i z uśmiechem, Ola:)
pozwolisz, że zamiast komentarza
https://www.youtube.com/watch?v=wTjLZwpmufw
No no ale zakręciłaś...
Miłego wieczoru:)
Interesujący wiersz. Pozdrawiam Serdecznie.
Twoje wiersze zatrzymują Muszę dłuzej posiedzieć na
twojej stronie ale lubię
Jak dla mnie piszesz o panąszącym się na ziemi złu za
przyzwoleniem ludzi bo daje im poczucie błogostanu
Pozdrawiam serdecznie
Bardzo ciekawie piszesz, świat jest zatruty
nienawiścią ani grama w nim miłości.Podoba mi się:)))
Fajna refleksja, ciekawi mnie ten płomień.
Ciekawy refleksyjno- filozoficzny wiersz :)
Twoje wiersze są przeze mnie czute, niekoniecznie
zgłębione pełnym zrozumieniem :)
Pozdrawiam :)
przesypałeś ziarenka wszechświata i zakręciłeś
bezkresem. :)
Troszke zakrecony :)
Pozdrawiam :)
nie przeszkadzanie myślą = nieprzeszkadzanie
(zmiany zaszły po naszych maturach)
A wiersz z gatunku - myśli filozoficzne.