W Niebie na wieki

Odejdę bo chcę, odejdę , bo muszę.
Do krainy szczęścia zawitam wkrótce.
Czekają tam na mnie Aniołów bratnie dusze,
A wśród nich jeden mi najbliższy
Anioł przyjaźni.
Do bram tego Królestwa zawitał już dawno.
Czekał na mnie z utęsknieniem,
Gdy ja żyłam wspomnieniami i chwilą.
Bawiłam się, śmiałam,
Choć w sercu czułam pustkę i ból,
Gdyż nie było już Ciebie wśród żywych.
Odeszłeś...
Zostawiając mnie samą ze wspomnieniami.
A teraz nareszcie moja ziemska droga dobiega końca.
Czuję już dotyk Twych ciepłych rąk,
Słyszę Twój głos.
Choć jeszcze nie wkroczyłam w Niebios bram,
Wiem, że jesteś już blisko,
Blisko, bliziutko, tuż , tuż.
Mam Ci tyle do powiedzenia,
Lecz nie będę mówić ,
Przecież Ty to wiesz.
Patrzyłeś na mnie z okien Niebios.
Czuwałeś nade mną , kochałeś
Czekałeś na mnie.
Aż w końcu oboje się doczekaliśmy.
Teraz na wieki będziemy już razem!
Nic i nikt nas nie rozdzieli
W Niebie na wieki...

autor

Madziale

Dodano: 2006-12-15 22:44:15

Ten wiersz przeczytano 514 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie