Niebo, któremu zaufałam

Temu, który sprawił, że uwierzyłam...

Tłumiłam samotność wewnątrz swojej duszy.
Motylim szeptem mówiło mi serce z cicha jak bardzo potrzebuję brzmienia,
nieba, które pokocham, zaufam…
wciąż zamykając oczy przed tym co czarowne,
drwiłam z blasków słońca które chyliły się z niebios.
Pragnęłam tego, co w zasięgu wzroku, wmawiając sobie, że inny los mnie czeka.
Niebem moim byłeś… lecz mówiłam, że nie chcę. Kochając skrycie.
Obezwładniona chwilą, zaczarowaną minutą….magią nocy-
podałam Ci dłoń moją, zamknęłam oczy, uwalniając me myśli z przeszłości,
która tak bardzo dotknęła…
zostawiła rysę na tym co kształt ma najpiękniejszy w talii czerwonych kart…Serce…
wciąż słyszałam jego bicie i wołanie o szansę.
Usłyszałam jak wybija rytmy, poczułam, że przeszłość ulatnia się…
Jak bańka pryska, znika strach…
Gwiazdy wbijały się do okien, oświetlały mi Twoją duszę i nagle….
Usłyszałam melodię Twego pulsu.
Roztrwoniłam czas, nie bacząc na to co było, zraniło… Zaufałam.
Niebo przyszło do mnie, a ja oddałam mu się bezgranicznie.
Dziś wciąż trwa magia owej chwili, nocy, bez strachu.
Magia roztańczonych serc.

autor

SallyO

Napisany: 2008-10-30 Dodano: 2008-10-30 22:57:49

Ten wiersz przeczytano 471 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie