Z niedobocka
wiersz gwarowy
Z niedobocka
Ślimy se dolinom
serduska gorzały,
jako kieby w nuku
anioły furkały...
Zaś jo razem ś nimi
jakby w siódmym niebie,
kieś mnie pod jaworem
przytułoł ku sobie...
Z niedobocka w okno
cosi zaburzyło
i syćko sie podziało,
co sie mi przyśniyło.
Cułak sie we śnie
jako młode dziywce,
nie fciałak sie obudzić,
coby pospać jesce...
autor
skorusa
Dodano: 2021-01-18 21:40:43
Ten wiersz przeczytano 797 razy
Oddanych głosów: 24
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (21)
Zasnąć i obudzić się potem.
Poetycko i pięknie.
fajnie jest powrócić do krainy młodości, choćby w
snach.
Piękny wiersz ...
Pięknie, gdy marzenia senne się spełniają, szkoda, że
młodość zostać nie chciała, ale najważniejsze, aby w
duszy młodość grała, wiersz przeczytałam z
przyjemnością, pozdrawiam Jarzębinko :)
Pięknie u Ciebie Skoruso. Jak zawsze. Polubiłam i
poznałam Twoją gwarę. Serdecznie pozdrawiam.
Piękny wiersz...
Pozdrawiam serdecznie :)