Niedokończona myśl

Grałam najlepiej,
jak umiałam.
Pociagłam za sznurki,
kurtyna opadła.

Czas stoi w miejscu,
nie słychać oklasków,
niekogo nie ma na widowni...

Przesuwam wskazówki
na za pięć dwunasta.
Nakręcam zegar,
on tyka...

Czas znów płynie,
ale niespokojnie
odmierza kolejne sekundy
mojego życia.

W półmroku widzę jak z oka
upada mi łza.
Głucho odbija się od podłogi
- ten dźwięk mnie przeraża...

autor

Anusiek

Dodano: 2005-01-14 10:16:05

Ten wiersz przeczytano 515 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie