Niedokończona sonata

Jestem wodą cichutką,
Tak bardzo boję się stać wartkim strumieniem.
Kocham łagodne powiewy wiatru,
Przeraża mnie huragan życia.

Każdego dnia rysa zostaje w moim sercu,
A jeszcze tyle dni będzie.
Słowa przemawiają kroplami deszczu,
Czasem chcę znaleźć od życia zamknięcie.

Codziennym piórem spraw niedokończonych,
Kreślę myśli i marzenia.
Prowadzę dialogi często ze swym strachem,
Taka sonata niedokończona.

A łzy aż palą po strunach tęsknoty,
I uśmiech na twarzy oblał się szarym kolorem.
Dwa światy Nasze odległe,
Kiedyś może podadzą sobie dłonie.


M.Wityńska.

autor

Mariola Wityńska

Napisany: 2007-01-30 Dodano: 2007-01-31 00:04:50

Ten wiersz przeczytano 486 razy

Oddanych głosów: 28

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie