Niedopałek
ledwo już skrzący się niedopałek
i cienka strużka dymu
niczym ulatujące życie
tym stało się me serce
nieharmonijnie rozproszone
nieukończenie postrzępione
niekompletnie bijące
zbyt mocno zbyt szybko
pod grubą warstwą spalenizny
znajduje się czekanie
zupełnie niepalne
zbyt mokre od łez
ledwo już skrzący się
ciemny niedopałek dogasa
"Rozpadam się na kawałki, kłębki, strzępki, niedopałki(...)"
Komentarze (3)
Nie truć wstrętnymi papierosami sobie życia
,pozdrawiam
Nietuzinkowy Twój wiersz mhmmmmmmm przekazałaś tak
obrazowo swoją myśl...swój ból ...jestem pod dużym
wrażeniem...
cierpienie niszczy dusze człowieka ale pamietaj ze
zycie miewa takze kolory teczy odnajdz tą tecze w
sobie i w tedy bedzie ci lepiej :)