Niedoskonałość

Boję się starości...

Boję się tych rys na duszy,
które każą pouczać innych,
tych życiowych odleżyn,
które nie dają o sobie zapomnieć.

Boję się litościwych spojrzeń,
które krzyczą, że jestem niepotrzebna,
wymuszonych zwiędłych wiązanek
na urojony "dzień babci".

Boję się ciagłych pytań, które
zmierzają do jednego - kiedy przestaniesz...?
Boję się
nieustawających szeptów
ludzi drwiących z mojej ułomności.
Ludzi takich, jak ja dziś...

Boję się przyszłości...

przepraszam

autor

szahidka

Dodano: 2004-12-17 00:15:08

Ten wiersz przeczytano 411 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie