O NIEJ

DLA KOBIETY,KTÓRA JEST SILNIEJSZA NIŻ MYŚLI

W rogu pokoju postać zatopiona
Na twarz padło światło księżyca
Zgarbione plecy od ciężaru życia
W jej oczach łza kręci się samotna
Zabiedzona,
Zapomniana,
Pajęczyną oplątana
Czas zaznaczył już ślad
-pęcherze na dnie serca
Jej dłonie zwisają bezwiednie
To druga ty
Krucha jak porcelana
jedno pchnięcie rozpadasz się
Na milion cierpień
Żyletkę bierzesz
Ale się nie tniesz
Bo w pokoju obok śpi twoje małe szczęście…
Jego oddech szepcze zostań…
I wyciąga swe rączki do ciebie…

Szepczesz moje dziecię…
I chowasz swe stygmaty pod koszulę nocną…

Twarda jak skała wstajesz z rana
Malujesz swe usta uśmiechem
Wkładasz w kieszeń rozczarowania
Złe sny wyrzucasz do kosza
I przez życie idziesz
Wierząc że tym razem się uda
Dla niego…

autor

katharis

Napisany: 2007-03-29 Dodano: 2007-04-07 00:02:30

Ten wiersz przeczytano 609 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie