niemoc
https://www.youtube.com/watch?v=XAi3VTSdTxU Zachęcam do wysłuchania.
wiersz o glinie - nic wielkiego
niewielki osobisty dramat
wyschniętej grudki
która staje się pyłem
chwiejne słowa
nagle tracą znaczenie
kiedy obok - czerwona ziemia
dusi się pod warstwą popiołu
kruszę na miazgę litery
a o tej - która kona
jeszcze pisać nie umiem
****************************
Impotence
just a poem about a clay
nothing - really
a little personal drama
about dried pellets
- turning into dust
unsteady words
suddenly losing importance
staring into the face of the red earth
- choking under a layer of ash
I’m turning verses into a pulp
not ready yet - to write
about a dying
autor
Donna
Dodano: 2018-03-02 06:03:39
Ten wiersz przeczytano 1746 razy
Oddanych głosów: 30
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (31)
Witaj. Wzruszasz swoim wierszem, refleksja, i
klimatem, jaki stworzyłaś metaforyką.
Bardzo na TAK.
Pozdrawiam Danusiu.:)
Glina schnie i rozpada się w proch; ziemia się dusi
przysypana popiołem... Umieranie gliny i niemoc ziemi.
Wiersz o odchodzeniu Kogoś najważniejszego. Ale i peel
jest najważniejszy. Bo przecież i glina, i ziemia to
GRUNT.
Grudka ziemi, krucha jak życie... bardzo ciekawa
refleksja
Dobra refleksja i tyle w niej bólu...nie wiem czy
dobrze ale odbieram że najtrudniej pisać o tym co
najważniejsze :)pozdrawiam cieplutko:)
refleksyjnie mała grudka a jest częścią tego wielkiego
kosmosu - a my w nim:-)
pozdrawiam:-)
Bardzo łany Twój Danusiu wiersz w dwóch językach
pisany. Pięknie Ci to wychodzi. Pozdrawiam ślicznie o
poranku.
Twoja refleksja skłania czytelnika do zastanowienia
się nad tym co jest w naszym życiu istotne.
Zmysłowo to ujęłaś.
Pozdrawiam:)
Marek
W obu wersjach językowych tym razem równie udane. Moc
serdeczności.
spalone drzewa … spalana ziemia ... panuje głód …
same zniszczenia … ktoś by powiedział gdzie jest Bóg …
czy On miłości w sobie nie ma
wszystko umiera … wokoło
… stworzył piękne dzieło jakim jest nasza planeta … i
pozwala człowiekowi umierać ...wody nie ma łzy
skapują ...
To niby gródka gliny...myśmy też jej częścią...
pozdrawiam, miłego dnia
dramatyczny wiersz
Wzruszający wiersz - największej zadry nie sposób
opisać . Pozdrawiam serdecznie :)
Ja odebrałam podobnie jak krzemanka.
Pozdrawiam :)
W Twoich wierszach jest tyle bólu:(
może ja źle je odbieram..a może to ból całego świata:(
Pozdrawiam:)***
Z pewnością najtrudniej pisać o sprawach
najważniejszych, tak odebrałam przekaz. Miłego dnia:)