Niepewna pewność...

Dedykuję rodzicom...

siedząc w wannie
układam z wody
dni które jeszcze przede mną…

jak rozbitek na morzu
odbijam się od wanny ścian
Są twarde zimne martwe
echo wodnych fal
zamarło w bezruchu
wydając gorzki smak ciszy…

gdy woda wyschnie
co będzie?
nicość?.. pustka? … otchłań?
a może
śmierć padnie na kolana?

poczucie egzaltacji zamienia
wodę w gejzer
fale robią się większe
piętrzą się do sufitu

czekam aż spadną
nagle ktoś wyciągnął korek

mały czarny korek…

Dziękuję za wszystko...

autor

blazej01

Napisany: 2006-11-26 Dodano: 2006-11-26 00:08:12

Ten wiersz przeczytano 461 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie