Niepewność

Duma czasem pomaga a czasem wadzi, gdy serce z
emocjami sobie nie radzi.
Dziękuję Aniu za przeczytanie i ciekawy komentarz.

Ta duma- zastanawiam się nad nią- czasem jest
przeszkodą, ale cnotą też.
Piękny i spokojny Wenko.
Dziękuję.

Wiem Grażynko, że sonet jest niedopracowany ale
podjęłam próbę i wstawiłam, zdając sobie sprawę, że
będzie poddany ocenie z listą merytorycznych uwag,
które biorę na klatę ;)) Nie aspiruję do bycia poetką,
tomików też nie zamierzam wydawać a jako wierszokletka
piszę tak jak potrafię ;)
Życzę miłego wieczoru i pogody ducha :)

Bardzo obrazowy wiersz, podoba mi się, choć zabrakło
mi dokładnych zakończeń rymów, a z tego co wiem, to w
sonetach takich się używa, sama też lubię niedokładne
rymy, ale jakoś tutaj zabrakło mi rytmu, w sensie
melodyczności, wybacz, Wandziu, ale to tak na mój
słuch, a mam absolutny, ale wiersz malowniczy i fajnie
się czyta, choć czy to sonet, to nie do końca wiem...
Pozdrawiam serdecznie, Wandeczko :)

Kaziku i Alko, dziękuję za wgląd do wiersza i miłe
komentarze.
Jest takie mądre życiowe powiedzenie "Kto raz się
sparzył, na zimne dmucha"
Pozdrawiam Was oboje bardzo serdecznie :)

Bardzo klimatycznie i z rozmarzeniem. Wszystko widzę i
ten kominek i kota mruczącego w cieple, nawet zapach
herbaty czuję. Niech ona schowa tę dumę, tyle pięknego
może się wydarzyć.

Uroczy, ale u Ciebie to norma, pozdrawiam ciepło.

To miłe Uleńko :))

zgadzam się z wandaw, że przepiękny sonet...pozdrawiam
cieplutko weneczko :)

Dzięki :))

Przepiękny sonet, chociaż w końcówce smutkiem powiało.

Pozdrawiam cieplutko Wandeczko :)

dla dobra ważnej sprawy warto dumę schować do kieszeni

szkoda, duma to nie jest dobry doradca

Irku, jesteś uroczy :)

Trudno nie zatrzymać się przy tak uroczej refleksji:)