Niepewność

Taka mała niepewność, która wdarła się w moje życie...

Z chwili przeradza się w wieczność
na piórach niewieścich unosi mrok.
Na zawsze w sercu mym ta niepewność
zasieje gorzki smak i pusty wyrok.

I choć me oczy za Toba tęskliwie
błądzić będą a w łzach szczęśliwie
może znajdę ukojenia nadzieje
nim oczy wypalą nowo zapisane dzieje.

I choć me dłonie za Tobą śmiało
błądzić będą w te czeluść nieznaną
nie poczuję, że tak naprawdę byłam kochaną
przez księcia, któremu jednego królestwa mało.

I choć me ciało za Toba wytrwale
będzie się błąkać w litej skale
może w nowiu dnia wspomnisz
że jestem nimfą, której nie zapomnisz.

Z brzydoty przeradza się w piękność
i zasypia ukojona anielskim śpiewem,
tak samo ja, nakarmiona ciemnością
chcę zasnąć ukojona Twym uśmiechem

...nie potrafię zapomnieć o jej skutkach i przyczynach...

autor

Kornelia

Napisany: 2005-04-11 Dodano: 2005-04-12 06:56:49

Ten wiersz przeczytano 426 razy

Oddanych głosów: 61

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie