Nieśmiało

Leże
powoli zdmuchuje kurz z mojego marzenia o szczęściu
Czuję, że w mroku stoi ono
i nieśmiało stawia kroki chcąc poczuć wolność
i zacząć biec w otchłań

Uśmiecham się wiec do niego
dając pozwolenie na galop
Wiatr osusza łzy
deszcz zmywa złe dni
słońca jeszcze nie ma, ale wychyla się
zza horyzontu
Czy ktoś może dać szczęście?
Tak samo jak ktoś je odbiera,
inny może pomóc je odzyskać.

autor

ceska

Dodano: 2005-01-02 21:56:33

Ten wiersz przeczytano 545 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie