Niespodziewanie...

"To nic, że eklipsa zakryła słoneczko wieczna przecie nie jest i zleźć z niego musi. Niech się Pan nie martwi, uśmiechnie się deczko może i eklipsę zdoła Pan poruszyć." Autorce - odpowiadam:

Mówisz do mnie Pani - „uśmiechnij się deczko (…),
To nic, że eclipse zakryło słoneczko”…
- Słuchaj moja Pani, jam nie był strapiony
tym, że boski Helios został przesłoniony…

Choć czasami - wierz mi - zupełnie przypadkiem,
gdy stoję pod słońcem, to staje się faktem
- niczym jak w teatrze - dziwaczne zdarzenie,
iż astralny spektakl, gości mnie na scenie…

Zrazu - świat spowija półmroku woalka,
jak łono dziewicy jedwabista halka,
by po chwili ściemnieć, powietrzem dygotać,
w końcu całkowicie mrocznością omotać.

Stoję zasłuchany w poryw wiatru nagły,
lico mi ciemnieje - odcień jego smagły,
wokół pełen obaw nastrój niepokoju,
jak pieśń o rycerzu co poległ był w boju.

Śpiew ptaków ustaje, cisza - choć nie błoga,
jakby przed zstąpieniem z niebios - Pana Boga.
By nagle wystrzelić gwałtownym błyśnięciem,
prosto w moje piersi - Bailly’wskim cięciem,

perłą pojedynczą, lecz za chwilę - sznurem,
jak solista biegły, gdy się scalił z chórem.
Nagle w moje oczy, oślepieniem cisnął,
na palec ukradkiem - pierścień jakiś wcisnął.

Pierścień był z diamentem, nieziemskiej fasety,
z niezmierzoną głębią - jak oczy kobiety.
Choć raził straszliwie, uparcie patrzyłem,
po chwili olśniony - powieki spuściłem…

I śmiejąc się w duchu z całego zdarzenia,
pomyślałem tylko - do zauroczenia(!)
Do następnych spotkań, do kolejnych lśnień,
do bezmiaru wzruszeń - kiedy padnie cień…




excudit
lonsdaleit

14:00 Środa 30 marca 2011 - no, no... 13 stopni w cieniu.

autor

lonsdaleit

Dodano: 2011-03-30 14:03:25

Ten wiersz przeczytano 752 razy

Oddanych głosów: 23

Rodzaj Rymowany Klimat Radosny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie