Niesprawiedliwe, ale prawdziwe

Dziś ja – bez nikogo, sama oddalona od świata.
Rozmyślam, bujając w obłokach, jak ptak, który lata.
Nie myśląc i nie patrząc na nic innego.
Tak ja daleko w marzeniach, bo nie ma już sensu żadnego.
Żyć, czekając na jakiś cud.
Bo przecież nikt nie będzie mógł...
Nie będzie mógł uratować mnie z mojego pragnienia.
Takiego, aby w końcu swoje życie pozmieniać.
Może w końcu nikt mi nie będzie kazał.
Żyć tak jak by mi ktoś uczucia zmazał.
Bo nikt nie zasługuje na taki los.
Jak by ktoś zadał w serce głęboki cios.
Bo zabrał mi wszystkie uczucia.
I zostawił same ciało bez słowa „dusza”.

autor

Deevis

Dodano: 2008-04-07 15:49:52

Ten wiersz przeczytano 481 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie