niestałość kamienia

Bardzo na tak, ciekawie. :)

Bardzo na tak, ciekawie. :)

Ładnie poradziłaś sobie z kamieniem, pozdrawiam Oxyvio

zatrzymałam się - poezja pierwsza klasa
pozdrawiam:-)))))

Witam. Kamień, kto by pomyślał, tyle pięknych słów
napisałaś. Pozdrawiam

Kamień to miliony drobin piasku i wiele pierwiastków,
także tych najszlachetniejszych. Ale uparcie spadająca
maleńka kropla wody potrafi go drążyć do dna. Rozpad i
wniknięcie w podłoże - widzę wapień, piękny, misterny
w obrazy muszelek z minionych wieków... i kruchy.
Więc nie na zawsze...
Miłego wieczoru Oxyvio:)

Wiersz,bez watpienia swietny.Pozdrawiam:)

Bardzo ciekawy wiersz. Zatrzymuje.
Pozdrawiam:)

Poezja wyższych lotów. ładnie.
:)

Nie przesadzam,jest tutaj kilka osób na beju do
których wchodzę w ciemno po dobry kawałek poezji i
jeszcze nigdy się nie zawiodłam.Nie mnie oceniać
wartość utworu,ja tylko opisuję w komentarzu swoje
odczucia, ale te opisuję zawsze szczerze:)

Tyle oksymoronów...! Najsugestywniej do mnie przemawia
stoicki niepokój. Jest taki bardzo constans.
Oczywiście z mojej perpektywy :)
Pozdrawiam :)

Ciekawie przedstawiłaś wartość kamienia. Nigdy się nie
zastanawiałem nad jego znaczeniem i że może być ich aż
tyle. Miło było przeczytać. Pozdrawiam:)

Mixitup, dzięki za miły komentarz i "chylenie czoła" -
przesadzasz, ale w sympatyczny sposób. :)

Beorn, dzięki za odwiedziny i interpretację wiersza.
No właśnie - wszystko przemija i zmienia się w każdym
momencie, nic nie jest trwałe. Kamień też powstał z
czegoś, co wcześniej było czym innym.
Pozdrawiam.
Acha: Ty też świetnie piszesz i nie musisz mieć
kompleksów niższości wobec ReedDżejki. :)

Kamień, symbol trwałości, długowieczności, twardości.
Ale poddałaś. to w wątpliwość, jednak wszystko się
zmienia. I kamień kiedyś powstał i kiedyś ulegnie
zniszczeniu. Już teraz eroduje, wietrzeje, powoli
zmienia się w piasek.
Ciekawy wiersz.
Pozdrowienia. (+)

Kamień, symbol trwałości, długowieczności, twardości.
Ale poddałaś. to w wątpliwość, jednak wszystko się
zmienia. I kamień kiedyś powstał i kiedyś ulegnie
zniszczeniu. Już teraz eroduje, wietrzeje, powoli
zmienia się w piasek.
Ciekawy wiersz.
Pozdrowienia. (+)