Niestrudzenie

Nieważne odruchy nikczemności,
burza gniewu czy dotkliwe szykany
uczulony niemal na wszystko,
idę z całym światem
i jakby na przekór
znajome nuty,
jak nieśmiertelne hymny.

Szarpiąc się w bezradnej męce,
bo wciąż spalony łzami niedoli,
w słowach się uiszczę,
przykleję od ręki,
niestrudzenie.

Wyzwolenie od wzruszeń,
żrą mnie już ognie nie ugaszone
ratunek przed wrażliwością,trapiącą
muszę użyć pióra
kunszt już patrzy,
wewnętrzna dyscyplina,
to wszystko o mnie i całe me życie
już cieniem się wydaje,
nikłym,dalekim cieniem.

autor

Marpouk

Napisany: 2008-03-24 Dodano: 2008-04-13 11:29:43

Ten wiersz przeczytano 609 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Mroczny Tematyka Sztuka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie