nietrwałość poczucia dumy

domy nie płoną od uczuć
zabija je czas, przyzwyczajenie

zagubimy się w środku
z ufnością patrząc w przyszłość
a co za nami. niewypowiedziane

garść piasku uczuć
poplątanych w krótkie chwile
beznadziejnych sentymentów
umierania

nietrwałość poczucia dumy
a jeśli...

jeśli wiatr wieje mocniej
niestety

masa ciała ludzkiego
nie jest w stanie poruszać się
z predkością światła

autor

m@gik

Napisany: 2007-01-25 Dodano: 2007-01-25 10:21:53

Ten wiersz przeczytano 487 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie