Nieudany skok

nie wyrzucę wszystkich
zegarków wbieganie w zdjęcia
dla uściśnięcia dłoni i uśmiechu
nie rozgrzesza

pożegnanie depcze pięty
przeminęło z twarzą
(może tylko spojrzenie to samo)

kiedyś uderzę głową
w tą teraźniejszość

i nic nie da pstrykanie

aparatu flesz oślepi - dziś.
To tak jak iść tip-topami
bokiem, żeby tylko nie patrzeć

w przód i tył, nie lepiej
kręcić się w miejscu?
migawki mają uśmiech
tak samo krótki

Siwieję!
myśląc, że któregoś dnia
obudzi mnie srebro na głowie

i tylko te oczy dalej piwne

autor

Gothi

Dodano: 2006-02-21 21:15:28

Ten wiersz przeczytano 473 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie