NIEWIASTA DE KOL CIASTA

O pewnej przygodzie, opowiem wam szczerze.
Rano gdy już wstanę, odmawiam pacierze.

Bardaszkę zaliczam, tu też się umyję.
Coś nieco przekąszę, browarkiem popiję.

Tak to się zaczyna, rutynowa doba.
Więc ruszam do pracy, choć mnie boli głowa.

Wsiadam do tramwaju, drzwi się zamykają.
Pośród pięknych kobiet, czuję się jak w raju.

Każda z nich ładniejsza, czar od nich buzuje.
Coś się we mnie wzbiera, odlot jakiś czuję.

Tak szykownych dziewczyn, wcześniej nie widziałem.
Na słowo mi wierzcie, że się podjarałem.

A powodem głównym, przepiękna niewiasta.
Siedząca naprzeciw, bardzo "de kol ciasta".

Kiedy tramwaj ruszał w duchu się cieszyłem.
A jak biust jej tańczył, oko swe pieściłem.

Moje skojarzenia, już nie wytrzymały.
Jakieś dziwne poty, mnie opanowały.

Na pierwszym przystanku, prędziutko wysiadłem.
Nawet nie wiedziałem, że tak mocno zbladłem.

Do pracy nie pójdę! Nawet nie ma mowy!
Wrócę do mej Ali, do uczty gotowy!

Zenek 66 Sielski

autor

Zenek 66

Napisany: 2017-11-04 Dodano: 2017-11-04 15:08:14

Ten wiersz przeczytano 2295 razy

Oddanych głosów: 42

Rodzaj Satyra Klimat Wesoły Tematyka Miłość Okazje Dzień Dziadka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie