niezauważalnie...

Nie którzy z nas tylko przelewając na papier
myśli,troski,marzenia,uczucia mogą się wyrazić
dogłębnie ale i skrycie. ;)

świetnie......tak tylko w wierszach i w swojej
wyobraźni obiawiamy twarz prawdziwie swoją....podoba
mi się Twój wiersz...brawo....

łum jak mgła zasłania prawdziwe oblicze, tylko w
swojej skromności jaką ma w sobie poeta , w ciszy
,może odkryć swoja twarz , artysta nie lubi wyłaniać
się z tłumu . mądry wiersz.

Poeta... jako kobieta miedzy mężczyznami i jako
kobieta między kobietami, czyli raczej obserwator,
może "łapacz chwil", ale tylko on (poeta) wie jaki
jest naprawdę. To co widać, jest na użytek innych -
tak to rozumiem.

Najpierw się zastanawiałem, dlaczego "jako" wydają mi
się zbędne, ale rozumiem, że pewnie chodzi o to, że to
maski, zaczynam tędy zastanawiać się, dlaczego nie
pokusiłaś się by zapisać "jako mężczyzna między
kobietami" w drugiej zwrotce? Zastanawiam się też,
dlaczego "jak" w pierwszej, jeśli chodzi o bulwar i
dlaczego "jakbym", a nie "chciałam". Nie bardzo też
rozumiem w kontekście konstrukcję gramatyczną jak i
zapis "...Ciepłem Wschodzącego Słońca." Czy to ukryty
tytuł jaki? Nic, wygląda na to, że osobiście
widziałbym ten wiersz zapisany inaczej:
"niezauważalnie spaceruję
kobieta między mężczyznami
po bulwarze.

niezauważalnie spaceruję
kobieta między kobietami
chciałam być niewidoczna
ceniąc ciszę bardziej niż zgiełk

poeta pozwala sobie
na zdjęcie maski
tylko w zaciszu
wiersza

tylko w lustrze wyobraźni
odbija twarz prawdziwie

swoją."

Zapis "jako kobieta" może sugerować, że tak na prawdę
to maska, a peel jest tak na prawdę mężczyzną, ale
wtedy musiałoby stać: "jakbym chciał być niewidoczny".

Możliwe jednak, że za mało rozmyślałem nad tym
wierszem w porównaniu z autorką i dlatego nie widzę
ważnych niuansów.
Przepraszam za ten przydługawy wywód, pewnie zupełnie
nie trafiony :)

Trzy różne maski napięcia w twarzy, a każdej innej
piękno się marzy, choć każda inna i w innej roli,
jednak naprawdę w ostatniej płonie prawdziwe serce,
myśli pożądań, i jej się marzy dotknąć, uśmiechnąć
jakoś najszczerzej jak tylko umie...Każdy rozumie
szczere intencję, dusza POETY wciąż pragnie
więcej…