niezmienieni...

minął rok…a on wciąż siedzi przy szkolnych organach,
stuka palcami w czarne i białe klawisze,
maestro melodii, wieczny grajek.

spod jego ręki wypływa pieśń narodowa,
rozbrzmiewa w uszach, dostojna i wzniosła
niegodny ten co za melodią nie pogna.

a ja wciąż stoję na oczach wielu,
z mikrofonem w dłoni wygłaszam słowa,
pełne wiary i pragnienia.

minął rok….a my wciąż niezmienieni,
w tych samych miejscach, uczymy z przeznaczenia,
ja słowem on muzyką.

dwa tak odmienne światy w jednym świecie,
które razem dopełniają całości.
lecz nigdy się nie spotkają,
żyją oddzielnie – w samotności.

autor

cin.

Napisany: 2008-01-31 Dodano: 2008-02-02 23:02:16

Ten wiersz przeczytano 608 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie