Nigdy nie zostawiajcie ich...

Nie umiem pięknie mówić
nazywać bólu który we mnie jest
i gdy na patrze na Ciebie ,
nie umiem znależć słów
które opisyłaby uczucia me.

Bo gdy idziesz ulicą
to wszyscy usuwają się z drogi
a ja nie moge na to patrzeć,
miękną mi nogi.

Bo gdy tak stoisz pod monopolowym
żebrając o 20 groszy
skrzywią sie , szepną do siebie słów kilka, ominą...
W ich sercach ty jestes szpilką?

A ja podchodze..
nie poznajesz nawet...
i ze łzami w oczach
wciskam w te twoje wychudzone dłonie
kilka drobnych monet.
A przeciez wiem,
że nie wydasz ich na bułkę i chałkę, skręcasz za róg, idziesz na bajzel,
za chwilę kupisz sobie nową działkę..

Człowiekowi, który kiedyś dla mnie wiele zrobił i teraz nie umiem o tym zapomnieć...

autor

czarnulka20

Napisany: 2005-02-28 Dodano: 2005-02-28 10:34:50

Ten wiersz przeczytano 522 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie