Nikt ani nic

wkurza mnie to ze poprostu piszesz bo lubisz to robic
i robisz to jak to czujesz a tu glupie komentarze
apropo poprawnosci jak nalezy pisac to nie szkola
poetycka nie:)

nieco skróciłabym wywody... byłoby jaśniej w tych
wersach..... sam wiersz i pomysł doskonały..... nic
nie zamkniemy na klucz ... zawsze jest jakaś
szczelina... ;-}}

Pamięc, wspomnienia, tęsknota. Kiedy za czyms
tęsknisz, czegoś pragniesz, to potrafisz zablokowac
swoja świadomość i zniknąć na chwile we wspomnieniach.
To one nas przybliżają, mimo że jesteśmy daleko .
Tylko to trzeba potrafić. Brawo Karolu. Podoba mi się
ten wiersz.

Autor w wierszu napisał"Zapisanych wspomnień ani słów
nie zamkną na klucz...nie ugaszą płonących
serc".Puentą kończąc wiersz i tak pozostanie.

Wiersz refleksyjny z piękną puentą... ''jesteśmy w
sobie
tworząc nasze
dla siebie
i tak pozostanie'' Pozdrawiam

Jeśli prawdziwe uczucia się rozwijają, to nic ani nikt
nie jest w stanie stanąć im na drodze.......

Tak nutka smuteczku, ale czytając się zamyśliłam :-)

INTUICYJNIE JESTEŚ NA WŁAŚCIWYM TROPIE, PONIEWAŻ
CZŁOWIEK MA PAMIĘĆ DWOJAKĄ - JEDNĄ -BIEŻACĄ, DO
OBSŁUGI CIAŁA I ORIENTACJI W ŚRODOWISKU - I TĘ
DRUGĄ, - DŁUGOTRWAŁĄ - ZAPISANĄ NA POD ŚWIADOMOŚCI
TWARDYM DYSKU, UMIESZCZONĄ W HIPOKAMPIE - SKĄD
SWIADOMOŚĆ POBIERA WSPOMNIENIA -
NAWET TE NIE ZNANE JAŹNI - TWORZĄC WRAZ Z EGO POMOST
DLA WYOBRAŹNI.

Po takim komentarzu komnena nie wiem co napisać - bo
wiersz mi się podoba,
zmusza do refleksji i zgadzam sie z autorem jesli
chodzi o przekazanie swych myśli.
Pewnie i mój komentarz - bez ładu i składu-
nie jestem znawcą, wiem, że komnen tak i wcale nie
zamnierzam go krytykować, podziwiam za znajomość i
otwartość ale
Karolu wiersz ten do mnie "przemówił"
i wierz mi myślę, tak samo jak Ty - nadzieja i wiara
pozwalaja przetrwać - nie tylko ja tak myślę.

Z niepamięci mór wybuduje
Schronię za nim serce szalone
By już więcej nikt go nie ranił
I wspomnienia schowam tam moze

Znów utwór pełen usterek. Początek jest zbitką
bełkotliwych wersów:
1.” Świadomość zablokowana myślami w
pamięci” – jak myśli mogą zablokować
świadomość?
2. „Świadomość […]dręczy niemocą w
szyderczym uśmiechu” – świadomość dręczy
niemocą ? oj, jakie to kalekie poetycko; świadomość
dręczy niemocą w szyderczym uśmiechu? Chyba: z
uśmiechem? np. ‘komnen dręczył kazapa z
uśmiechem na twarzy’.
3. Im dalej w zwrotkę tym , tym bardziej bezsens
narasta: „świadomość […] zamyka oczy i
umysł, aby powiększyć odległość” – o co
chodzi? Świadomość zamyka umysł? Oczy? – jak to
możliwe, cud jakowyś? W dodatku robi to, by
„powiększyć odległość” – totalny
bezsens!
4. Dalej jest jeszcze gorzej, Autor narusza zasady
składni i gramatyki , interpunkcji j.polskiego w dosyć
żenujący sposób., np. „zamknąć otwarte serca
oddzielając myśli biegnące
barierą mgły” – zły szyk zdania powoduje,
że sens jest następujący ‘myśli biegną barierą
mgły’ i są ‘oddzielone od czegoś/czymś
bliżej niezidentyfikowanym’.
Kolejny zły fragment: „nasze spojrzenia skoro
pragną wzajemności
pomimo swojej siły…” – to tak
nieudaczny pod względem stylistyczny i językowym
moment, że aż boli ‘spojrzenia skoro pragną
wzajemności pomimo’ - tego się nie da czytać!
Dalej: „nasze spojrzenia […] ani nie
ugaszą płonących serc wiatrem przeciwności także ust
otwartych szepczące o tęsknocie” – aż
śmieszne: nie ugaszą ust otwartych? nie ugaszą wiatrem
przeciwności? Na koniec tego fragmentu kolejny błąd :
do czego się mają te ”szepczące o
tęsknocie”? co szepcze? usta? spojrzenia?
Sorry Panie Karolu, ale spod Pana klawiatury wyszedł
kolejny bezsensowny gniot.

hmm...najważniejsza jest pewność swoich uczuć i wiara
w ich przetrwanie ....ciekawe refleksje

Podtekst filozoficzny Zawsze jest nadzieja co pozwala
wytrwać Ładny wiersz w wymowie