Nino

odmienial sie chcial zbudowac szalas na trzy patyki
kilka przelotnych pior
ze zmyslem kawki tuz obok szczelin szczescia

Ninio zartowal
bylo mu z tym do twarzy
pot z czola wytarl tak szybko
ze nie zauwazyl sklonu dnia

to bylo tamtego poranka
kiedy tecza oblekla sie w chmury
na zazdrosnym niebie

czapla miala juz swoje gniazdo
siedzial liczac kregi na wodzie
tak pomalutku ze zapomnial
nie mial pamieci do zdarzen
omijaly go jak dziewczyny w tancu
po jednym glebszym swiat byl prosty
a on nie umial liczyc falban
jak i swoich lat na niepismiennym papierze

jedno tylko zawrocilo mu w glowie
gdy patrzyl w blekit z oblokami

mialy twarze kobiet o anielskim wygladzie
usmiechaly sie delikatnie ruchem warg
nie slyszal co mowily jednak byly jego
dopoki nie rozwial je wiatr

autor

hewka

Dodano: 2007-11-03 19:25:36

Ten wiersz przeczytano 450 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie