NOC

Przyjażń jak to pięknie brzmi...nie wiem czy potrafię.

NOC.
Na kolanach nie błagałam o litość
Bo nie było litości
Nie było przeszłości ani przyszłości
Ani ciszy
Ani krzyków
Był strach
Zaciskający na mnie swoje macki
i poniżenie.
Były oczy za siatką
Podobało się jej?
A jemu?
Gdy NOC odeszła
Czerwoną łuną z nieboskłonu
Powstałam z kolan
Podniosłam głowę
i poszłam żyć dalej.........
Tylko gdzieś w sercu się kołacze
Wiedza, ze mogło być
inaczej... mój wrogu

Obaj...moi przyjaciele?



2007.05.21

autor

Katarzyna Dębska

Napisany: 2007-05-21 Dodano: 2007-05-21 22:10:35

Ten wiersz przeczytano 457 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Zimny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie