Noc

Nadeszła bezksiężycowa, gwiaździsta noc.
Zatonęłam oczyma w jasnej smudze,
Która przepasała mnie w olbrzymi koc.

Zamknięta w więzieniu muzyki ciszy
Przesuwa swoje zbolałe ciało do
Miejsca gdzie nikt moich myśli nie usłyszy.

Nie mogę utonąć w zgiełku tych uczuć,
Co wtargnęły jak bezmiary gwiazd do wzroku
Czekającego na strzał, który ma ukuć.

Jak marny pył krążący gdzieś we Wszechświecie
Szukam ratunku w mogilnych zaułkach,
Które choć martwe, to czekają na ścięcie.

W sercu jest piękny, ale zaćmiony ogród
Z jednej strony topi promienie słońca
Z drugiej nie może przejść przez zwyczajny próg.

Nagle ktoś dotkną chłodną ręką moich ust.
Poczułam jak ziemia usuwa się pode mną.
Łzy zaczęły cisnąć do niemych ust.

Kto to był? W ślepocie nie odgadłam
Jego nieskończonych i głębokich oczu
Co schowały tę noc, którą nie przespałam.

autor

Inka

Dodano: 2004-08-24 09:38:20

Ten wiersz przeczytano 583 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Biały Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie