Noc nad Białymstokiem - hołd...

Otulona w obłok cierpienia
Wsłuchana w żal i wspomnienia
Łez strumieniami skropiona
Płomieniem świec rozświetlona


Ogłuszona wyrwanym z tysiąca dusz
Niemym rozpaczy krzykiem
Dręczona pytaniem ,,dlaczego już”?
Z marnym wynikiem...

Gdy nasze oczy smutnie wpatrzone
W ciała niewinne, ciała spalone
Pytają, czy Bóg istnieje...

Niech wiara da nam nadzieję
Że Ich marzenia i ideały
W postaci anioła do nieba wzleciały