Sonet olsztyński

Piotrowi

Na olsztyńskim rynku, wśród kamienic cienia
Chowam swoje myśli, uczucia, pragnienia...
Moje słówka kroczą miłosną ulicą
Zmierzając do Ciebie... może Cię zachwycą

Za Wysoką Bramą, siedząc ,, U Artystów”
Czuję Ciebie ciałem, odchodząc od zmysłów
Gwar uliczny dolatuje wciąż drgając w oddali
Unosząc nas razem pożądaniem fali

Słowo ,,kocham” jest w tej chwili mym jedynym zwrotem
I kieruję je do Ciebie, niech wróci z powrotem
...to że wróci – jest moją jedyną nadzieją

pośród świateł sztucznych ogni, kiedy wichry wieją
najpiękniejszą rzeczą między serca swemi
jest się kochać przeciw wszystkim, przeciw całej ziemi