Noc w samotności

Gaszę światło w pokoju,
Na klucz zamykam drzwi.
Sama wśród czterech ścian
Otwieram okno i...

Patrzę w gwiazdy,
Które świecą jasno.
Są podobne do mnie,
Bo też kiedyś zgasną.

Patrzę w księżyc
Jak w moje odbicie.
Jest samotny, chociaż
Nie siedzi w ukryciu...

Ciemność zapada,
Latarnie gasną,
Sama u siebie, ze sobą
Rozmawiam ze swą gwiazdą.

Zanudzam opowieściami
Starymi jak świat
Dziele się z nią moimi słabościami
Które dobrze zna.

Godzina po godzinie,
Upływa jakby czas przyspieszał,
Staję na parapecie,
Me ręce jak do lotu się unoszą,

Lecę na księżyc
Odpływam w swych marzeniach
Lecz znów...
Blask słońca mnie budzi.

Zaczynam dzień monotonny
I czekam na noc
Jak człowiek w swej doskonałości ułomny
Czekam na nią...

...by znów zatopić swe spojrzenie
w blasku jej ciemności
drążyć swe cierpienie
do kresu wieczności...

autor

Agoosia!

Napisany: 2005-05-05 Dodano: 2005-05-05 11:29:45

Ten wiersz przeczytano 403 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie