Nocna ucieczka

Jadę drogą w świat daleki
Na liczniku już dwie setki
Opuszczam to zgubne miasto
Byle jak najdalej
Przed siebie prosto
Jadę szybciej i dalej
Bez snu
Bez jedzenia
Odrzuciłem te pragnienia
Potrzeba mi tylko odrobina tlenu
Którego w domu tak brakowało
Duszony monotonną rzeczywistością
Gnębiony nieudaną miłością
Czułem jak życie we mnie umierało
Jadę otoczony nocnym pięknem
Jej mrokiem, a w nim skąpanym lasem
Czasem w światłach odbiją się ślepia lisa
A w koło mnie upojna cisza
Coś jednak zapomnieć mi nie pozwala
Wzbudza dawne bóle
I prawie na kolana powala
Gwiazda na niebie szepcząca czule
Ta wyjątkowa, szczerozłota
Przez którą serce mocniej wali
Silnie niczym uderzenia młota
I znów gorącym żarem się pali
Czemu ona taka szczególna?
Bo o każdej porze nocy
Nad twym domem świeci dumna
I udziela zawsze pomocy
Widząc ją, wiem gdzie iść
By trafić wprost do Ciebie
Nie bładze już niczym zabłąkany liść
Targany wiatrami po pustym niebie ...

autor

hanek

Napisany: 2007-07-19 Dodano: 2007-07-28 21:26:10

Ten wiersz przeczytano 568 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie