Nocne wyznanie

Nie mogę zasnąć
gdy jesteś w moim życiu
prawdziwy z krwi i kości
poezja życia wzywa
falą pożądania
i obietnicą spełnienia
nie jestem smutna
to tylko świat zamyślenia
jestem w skorupie
labiryntu przeżyć
słowa się rozlegają
zdania pełne i urywane
wypełniają mnie
całą bez przerwy
znasz ten dźwięk
on w głowie gra
rozlega się w ciele
powraca co dnia
melodią czasu każdego
zdobyłam coś
pewne umiejętności
by dzielić się
to droga z innymi
innej nie znam
nie wszystko jest przyziemne
tworzenie dla życia
i życie dla tworzenia
artyzm, męka
tkliwa jak motyl
jak wielka uroda
człowiek czasem
schodzi z obrazu Boscha
i płynie w morzu
piękna Aivazovsky’ego
gdzie nasza arka
byłam zawsze kolorowa
tuliłam słowa i obrazy
wypowiadałam nieskończoność
oswajałam rzeczywistość
niepokój, rozdarcie, bunt
zdziwienie i zachwyt
wiesz czym jest niemoc
marzenie, błąd
i niesprawiedliwość
mimo to rozumiesz
nadzieję, wiarę i miłość
rozumiesz mnie
krew zwątpienia
nie płynie już
w rzece umysłu
nie atakuje mostów
łączących z innymi
czy można być częścią kogoś
tak ciężko bez rozmowy
mówię do mojego
o tobie wyobrażenia
odpowiadasz mi cierpliwie
czy istnieje
stopień wyższy od kocham
na płótnie naszych dusz
namalowała się miłość
jest wiecznością
bo przeszłością
budujemy przyszłość

autor

pani Mija

Napisany: 2010-03-07 Dodano: 2010-03-08 20:30:13

Ten wiersz przeczytano 513 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie