Non omnis....
Krzycz...Krzyż cię wysłucha,
Płacz...łzy połyka pusty piach,
Ten żal, co w człowieku tak bucha,
Po nim przerażenie, po nim strach.
Na proste pytania milczenie obojętne,
Na nieme spojrzenie brak kontaktu,
Serce puste, kiedyś majętne,
Taniec makabryczny bez nuty, bez taktu.
Nie tańcz ze śmiercią, ona tylko kroczy,
Istny polonez dusz nieśmiertelnych,
Ona widzi wszystko, niczego nie
przeoczy,
Dusz pięknych, silnych, wielkich
dzielnych.
Łódź 14.03.2009
autor
Paweł Wosiak
Dodano: 2009-03-15 16:24:00
Ten wiersz przeczytano 1085 razy
Oddanych głosów: 29
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (22)
I wielka wielka pustka po duszach silnych dzielnych i
pięknych,wzruszający wiersz.
Krzycz...Krzyż cię wysłucha,
Płacz...łzy połyka pusty piach,
Ten żal, co w człowieku tak bucha,
Po nim przerażenie, po nim strach.
- wzruszyłeś mnie- szczególnie pierwszą zwrotką...
Bardzo dobry wiersz wyważone mądre słowa Na tak!
Pozdrawiam
Poruszający wiersz, hmmm
To oczywiste, ona się nie myli i zawsze zdąży, nie
jest przekupna i nie jest zła, nie jest też winna
temu, że tak zbudowany jest świat. Ona po prostu
wypełnia swe obowiązki.
Bardzo dobrze przedstawiony tak trudny temat. Szczerze
gratuluję. Pozdrawiam serdecznie, +
ładnie... ehhh...