Noszę stygmaty.

Myśl za myślą, wers za wersem, a co w efekcie....hmmm,
to już indywidualna sprawa każdego twórcy i odbiorcy.

Wspaniałe porównanie i chyba na przekór fanatykom...

ciekawie to napisałaś ... warte
zastanowienia...pomyśle )))

Czytam Twoje wiersze i podobają mi się
podobnie jak i ten, jednak nie bardzo wierzę w talent.
Każdy człowiek ma ukryte talenty tylko musi je wydobyć
ze snu. Wiara w siebie, usilna praca, upartość. Bez
żadnych nauk muzykowałem
i prowadziłem znany zespół, namalowałem
ponad 2.000 płócien, które są po świecie,
też jako samouk, a ostatnio od sierpnia ub. roku
rozpocząłem pisać wiersze, chociaż w życiu nigdy nie
czytałem.

Stygmaty też są jakimś darem z Góry, dar pisania
wierszy również :) fajne porównanie :) ps przelewanie
myśli na papier to genialny dar :) i trzeba za niego
dziękować :) Dziękuje! :)

Każdy z nas wybiera jakąs forme ekspresji swe duszy,
jedni śpiewaja inni grają albo maluja a My tutaj
piszemy wiersze i byc może zostaliśmy naznaczeni do
tego choć te "stygmaty" czasem sa piekne a czasem
krwawia to zawsze sa wyraze duszy:)

Na końcu jest najlepiej. Jednakże z owymi
"namaszczeniami" nie należy przesdadzać.

Mocne porówanienia daru pisania do stygmatów. Co do
myśli hmm czasem zamiast nich skraplamy nasze emocje
;)

w bardzo ciekawy sposob przedstawilas te swoje stgmaty
co pomagaja Ci wiersze tworzyc i slusznie mowiz ze do
pisania trzeba byc wybranym

Świetne zakończenie. Wiersz dobry formalnie i
treściowo. Trzeba jednak być ostrożnym, przy poezji
"natchnionej", nigdy nie wiadomo...Na szczęście sam
piszę bez "podszeptów", choć często nie boli mniej :(

Nigdy nie myślałam o pianiu wierszy jak o noszeniu
stygmatów, Ale może jest w tym jakiś sens...? Wiersze
pojawiają się czasem tak niespodziewanie jak owe
stygmaty.

'' sygnet poety '',myślisz że on wystarczy?masz to coś
w sobie ,co się zwie duszą poety.Wiersz mi się podoba

z myśli skrapla się wiersz ... zapamiętam, bo podoba
mi się :)

Dla mnie i muzyka jest super elementem do tworzenia w
inspiracji.:)pozdrawiam.

wiersz kropelkami spada w poduszkę, na rzęsy, oczy ,
czoło i usta, wreszcie zapiszesz te krople w słowa, a
potem możesz nam podarować, piękny bukiecik włożyć w
flakonik, teraz dopiero gra pasikonik!