Novissima verba*

Weszła powoli, w czerń otulona
Zamglona dymem z otchłani
Z przepaścią pod bosymi stopami
A za Nią chłód

Wyciągnęła spod płaszcza dłoń skostniałą
Haftowaną krwią i cierpieniem
Lat minionych i dni przyszłych milczeniem
A w sercu lód

Powiedziała, że przyszła po mnie
Że zgasł już płomień moich dni
Wszstko się stało, co stać się miało
A w duszy głód

Śmierć musiała mnie z kimś pomylić.

* ostatnie słowa

autor

2 B 4 U

Dodano: 2005-08-02 14:57:35

Ten wiersz przeczytano 529 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie