Nowotwór Boga

Postawił człowiek Bogu diagnozę.
Nowotwór.Rak istotę boską toczy.
Przerzuty, guzy, powolne umieranie,
tutaj nie pomoże żaden lekarz.Odchodzisz nasz Panie!
Hospicjum, gdzie byś nie spojrzał.Nie udało się dzieło,
choć tchnąłeś w nie najpiękniejsze swe cechy. Ono się ciebie wyrzekło.
Nie wróci syn marnotrawny, zwany cywilizacją postępową.
Nie wypatrzysz go przez boskie okna, zasłonięte chmurą atomową.
Miliony kropelek nektaru, światełek dobra, co jeszcze walczą z nieuniknionym,
świeci wiernie, lecz za słabo.Nic nie jest silniejsze od miłości człowieka do wiecznej wojny!
Dałeś życie Zagładzie, w postaci istot z pakietem zła płynącego w żyłach,
promocyjne karnety na wieczne nieszczęścia, by nigdy nie było spokoju. Spokój nie jest naturą tego dzieła.
Niby niewinni, czyści u zarania dziejów, lecz nie oszukujmy się, ludzie to Machiny Chaosu,
oddychają śmiercią i zniszczeniem.Uwielbiają panować nad tak zwanym Losem.
Wiele jeszcze Ostatnich sprawiedliwych, Twych synów i córek, co walczą, by uleczyć raka.
Lecz zbyt mało, by powstrzymać rządzę człowieka, uwiedzionego zagładą.
Szkoda to i ubolewam wielce, że wśród zgliszcz piękna, panoszą się Armie Zaprzedanych Władzy,
że czystości i niewinności siła już nie powstrzyma Ludzkiej Zarazy.
Ale nie z tych pochodzę, to w lustrze widzą tylko pierwszy plan.
Ja patrzę za siebie. Tam w tle już nie ma ziemi. Nie ma nas.
Szpony wyciągnięte ku istocie istnienia, przez jej najukochańszych synów.
Zabijemy własną matkę, obok Ojca Boga, w grobie ją złożymy.
Dlaczego? Bo jesteśmy nowotworem Boga, skazani na Zagładę, zbyt głupi, by pokochać życie.
Ludzie. Broń masowego rażenia. Nikt się nie ukryje.

autor

rebel

Napisany: 2009-10-17 Dodano: 2009-10-17 11:05:38

Ten wiersz przeczytano 452 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie