Nowy ład /Skarga/

Ostrzem krawędzi kaleczysz egzystencję
jednym oka mgnieniem, THE END oszukany
w niemoralnym cierpieniu. Świat dziś kielichem
goryczy częstujesz, każesz pić w utopii,

przecież tak pić nie umiem. W zgniliźnie przyszło
nam żyć (upokorzeń), płynąć suchym morzem
łez, szczęściem ronią jeszcze deszcz oczodoły,
by móc w nich tonąć, jak żebrak, którego krzyż

targany katorżniczy jest. Gwoździe bite
w rany, nowe (otwierane), z nich martwa krew
sączy się prawie, czy wiesz, komu z nas jutro

dane wstać, by żyć, gdy nowy ład powstanie?.
Czyżby tak miało być? Dusze zbyt piękne są,
nie mogą blednąć przed świtem, błagam Panie...

autor

beano

Napisany: 2021-03-19 Dodano: 2021-03-19 07:04:36

Ten wiersz przeczytano 2522 razy

Oddanych głosów: 47

Rodzaj Biały Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie