numer 6

pochmurny dzień piję kawę
ktoś kto uśmiecha się przecudnie
dziki dźwięk telefonu
rozsypany cukier i sztuce dziwnie
pobrzękują dla serca
okna bez zasłon oczy szeroko otwarte
zasłuchane
i natrętny komunikator - czas -
nie dający się wyłączyć
piję kawę kawa pije mnie
coś co naturalnie się nie zdarza
zdarza się naprawdę
noc - sprzymierzeńcy odchodzą
zostajemy sami
opisani przez sen bez strachu
namiętnych ruchów na niebie
aż do świtu
kiedy przeciąga się moment
którym się jest obdarowanym

autor

petra4

Dodano: 2010-10-25 19:30:30

Ten wiersz przeczytano 559 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie