oaza
w świecie bez miłości prawdziwej
co śpiewem zmysłów w skowronkach
niewidzialnych
otaczają cię
w rytm tanga serce stroi
a ty snem na parkiecie w pląsach
wciąż z tą jedną myślą bezwiednie
brniesz
bez miłości w krwi i myślach
nie masz azylu gdzie zbiec można
w każdej chwili
z każdego miejsca
nie zrozumiesz słów tych
jeśli w ramionach kruchych i ciepłych
nirwany nie osiągniesz w spokoju
co raj rysuje wyobraźni
jeśli wśród wielu innych
nie ciągnie cię magnetyzm tej
co magicznie puls przyspiesza
i woła oczyma pożądania głód budząc
niepojmiesz czym dom twego serca jest
gdzie spokój twej duszy
i sytość wszelka ciebie całego
warstwa po warstwie
szepcząc
ja ją kocham
to ona
oaza mojego życia
autor
D.A.R.E.K.
Dodano: 2009-09-30 10:52:20
Ten wiersz przeczytano 631 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
jeśli cokolwiek robi się bez uczucia, nie uda się
Odczuwać siebie, to też innych Miłość to jest oaza bo
katalizator iskry życia Mądry wiersz Plus Pozdrawiam:)
naszą oazą jest Prawdziwa Miłość- tak jak w wierszu
przedstawiłeś....i ja taką też mam, w ramionach której
czuję się bezpiecznie...jest domem
radości...Pozdrawiam:)