obecnie

Tuż z a zakrętem
drogi ciernistej,
drżącej oddechem
upływających w dni wspomnień.
Tuż za zakrętem, wiem,
jest ogród
tęczą barw kwitnący,
w śpiewie
ciszy zastygły, nawołujący
echem tamtego głosu
we mnie teraz umierającego,
może już niepotrzebnego.
Myślę, sądzę, uważam,
iż spocznę w nim
w zapomnieniu o cierpieniu,
w zachwycie,
w słodkim niebycie.
Tuż za zakrętem
jest czas
błagający o litość,
jak pies przy drodze
porzucony,
nie wierzący już
w ciepło ludzkich rąk.
Tuż za zakrętem
jest drugie życie
w jednym zrodzone.
Będące, trwające,
nieprzemijające

autor

nikea

Napisany: 2010-03-01 Dodano: 2010-06-24 09:41:35

Ten wiersz przeczytano 343 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie