Obłęd

Wiesz...ja pragnę Twojego serca tak jak chleba,
Twego ciepła, tylko tego tak mi trzeba.
Wiesz...ja pragnę Twojej duszy, tak jak diabeł,
Niech w niej będę, po wsze czasy, na wieki wieków...amen.
Wiesz...ja pragnę Twego ciała tak jak wody,
Nie jak deszczu, lecz najdroższej mi osoby...
Wiesz...ja pragnę Cię całego takjak chwały,
Kiedy ginę, kiedy palą się na stosie ideały.
Wiesz....ja pragnę Cię jak życia konający.
Patrz, jak płone człowiek nad istnieniem chcący!

autor

MaŁa Mi

Napisany: 2006-01-09 Dodano: 2006-01-10 13:57:43

Ten wiersz przeczytano 374 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie