Oblicze duszy

Co w mej duszy się kłębi
Snem przeklętym
Nikomu poznać nie dane będzie
Gdzie mogła dusza niespokojna
Ukazać oblicze prawdziwe
Zwalona z traktu
Spłoszona pognała w nieznane miejsca nikomu
W oczekiwaniu na list lub gest ten jedyny znak ukochany
I mnie swojej twarzy nie ukazuje właściwej
Jak szum wody
Przez sztorm zmącona
Wyje samotna w tęsknocie
Pustego pola
Zaoranego późną jesienią
W oczekiwaniu na łąkę pełną uśmiechu

autor

PENTHAGRAM

Napisany: 2006-07-30 Dodano: 2006-07-30 17:43:47

Ten wiersz przeczytano 404 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Biały Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie