OBRUS

Jest szósta rano czasu zimowego,
lniane obrusy wiatr suszy,
nawróconych myśli pierwszy odcień bieli,
wszak ptaki wędrowne powrócą zza granicy
na magię barszczu z uszkami,
kasy fiskalne przebukują emerytury na lot w tamtą stronę,
przeliczymy lizaki i mandarynki,
obmyślimy prezenty dla bliskich -
dla Ciebie drobiazg od serca - no, np. etui na różowe okulary
i znak zachęty na przyszły czas,
(tak jak wtedy, tak jak to już było - trafnie),
sobie zafunduje komfort nie wyprowadzania się z błędu.

Póki co -
bombki, gwiazdki, aniołki
cukierki, mak, orzeszki,
iluminacje świetlne zamiast śniegu
- tym oddycha moje miasto -
by w gromkim uczestniczyć śpiewie
"Bóg się rodzi moc truchleje".

Stuknie szkło,
stuknie Nowy Rok
- pęknie materia na mrozie,
poleje się szampan - do pełna puchary.

A po świętach zbierzemy obrusy,
potopimy je w wielkiej balii,
nie ocali się plama z kompotu ni ziarnko maku,
zachowamy łuskę z ryby na wróżbę na pomyślne lata,
łzę otrzemy ukradkiem -
byliśmy razem i to jest najważniejsze.


"Przy wigilijnym stole
Z białym opłatkiem w dłoni
[...]
Odszukać trzeba w sobie
Ciepłe, lecz kruche słowa
Przełamać - będzie ich więcej.."

Ireneusz Okarmus , wiersz * * *

autor

HANA

Napisany: 2011-12-15 Dodano: 2011-12-16 17:14:44

Ten wiersz przeczytano 1466 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Ciepły Tematyka Święta

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie