obwąchiwana

Błądzę obwąchiwana przez psy
I przez deszcz oczyszczenia zasiarczona
permanentnie staram się omijać ludzi i dni
lecz dźwiękiem przypominam ślepego słonia.
A sfajczone powietrze, paruje jak ja – nienazwana
Chcąca przebić taflę wartości i racji poznania.
Co dzień tańczę podskakując na piaskach rozgrzanych,
Które pod powiekami gryzą, po oczach zaślepionych
Wyżerają marzenia, myśli milsze czy nawet pogodne,
Niszczą ten chód pewniejszy, te inspiracje wędrowca-
zamieniają w obłęd, a stopy w skutek kalectwa
kołyszą mnie, nieudanie próbując omijać kupy,
stworów, które nosy wkładają sobie w pupy.
A później te moje stopy, od nadmiaru ich czułości
Nienaprawialnie brudem zasysają, zakrywają wartości
I zasady, nabyte wraz z niebiańskim ubezpieczeniem
Nabytym wskutek nieszczęśliwego wypadku- wraz z moim narodzeniem.

autor

ktotam

Dodano: 2009-01-31 16:22:41

Ten wiersz przeczytano 442 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie