Oczarowanie
Tak po prostu tutaj siedzę
patrzę na to zdjęcie Twoje
wciąż nie mogę w to uwierzyć
w to spotkanie nas we dwoje
czas upływa lata lecą
tylko wspomnień szlak pozostał
gdy Cię widzę to nie wierzę
żem się z Tobą dawno rozstał
jeszcze czuję ciepło dłoni
co radość tyle dały
widzę usta te kochane
co mnie kiedyś całowały
to spojrzenie takie miłe
że sięgało aż po duszę
co za dziwną miało siłę
ciągle o tym myśleć muszę
chociaż słów tak mało pada
to jak bym usłyszał dźwięki
te co w głąb sumienia lecą
by nie cierpieć rozstań męki
och jak czekam na te słowa
co ogrzeją moją duszę
co mi serce uspokoją
bo ja Ciebie kochać muszę
jesteś teraz tym marzeniem
co powraca w każdy ranek
ta kochana miła postać
co jest dla mnie jak kaganek
ten kaganek co mi w nocy
drogę życia wskazać umie
że przy Ciebie pozostanę
nie zabłądzę w ludzi tłumie
nic nie zmieni mego serca
co szaleńczo pokochało
i nie widzi nic do koła
choćby nie wiem co się działo
wprost nie wierzę że tak mogę
że wciąż widzę tylko Ciebie
że o życiu zapomniałem
że już nie dbam sam o siebie
czy to urok , czy zaklęcie
tak zmieniło życie moje
że ja muszę być przy Ciebie
taką właśnie mam nadzieje
zapomniałem ja o słonku
tak zrobiłaś to co chciałaś
że dostałaś moją duszę
jakże mnie oczarowałaś
Komentarze (15)
to miłość jest sprawcą Twej melancholii
wiersz bardzo mi się podoba
serdecznie pozdrawiam
Wkradło się kilka drobnych potknięć, także grubsza
tylko:
Zaimki osobowe i dzierżawcze piszemy z wielkiej litery
tylko w korespondencji i w kontekście religijnym ( do
Ciebie Boże...).
- - - - -
„w to spotkanie nas we dwoje”
„co radość tyle dały”
„to jak bym usłyszał dźwięki”
„i nie widzi nic do koła”
„że przy Ciebie pozostanę”
„taką właśnie mam nadzieje”
„że ja muszę być przy Ciebie”
Niekonsekwentną interpunkcję i archaizmy można także
doszlifować...
Myślę, że te nieodwzajemnione uczucie musi być
uciążliwe dla twojego podmiotu, podczas kiedy
adresatka pewnie żyje swoim życiem. Pozdrawiam.
Serdeczne dzięki za komentarze i szczere rady .
Ostatni raz na temat wierszy słyszałem 1968 r , teraz
trudno by się uczyć . Pani Eleno Bo tam jest taka
lekka odpowiedź do Pani komentarze . Pozdrawiam
serdecznie , pewnie zmienię swoją nazwę na - nie
reformowalny - bo ostatni indianin już był.
Rozumiem, że to forma listu do ukochanej, stąd zaimki
z dużej litery.
Ładny wiersz o miłości.
Warto jednak skorzystać z podpowiedzi życzliwych osób.
Pozdrawiam serdecznie :)
Ładnie o miłości.
kto nad życiem tak urąga
musi być kawałem drąga
tym żarcikiem moja miła
toś mnie lekko zaskoczyła
bo tak mówiąc prawdę szczerze
to ja w miłość ledwie wierzę
tylko kasa się w ciąż liczy
i co po nim odziedziczy
jeszcze jedno co by chciała
co noc orgazm żeby miała
to i ja też poprzeć muszę
trza w miłości mieć tą duszę
żeby sąsiad z trzeciej klatki
słyszał jak jej trzeszczą gatki
łóżko że by tak skrzypiało
wszystkim w koło spać nie dało
tak więc widzisz moja miła
lekko żeś się pomyliła
z drągiem pospać różna sprawa
lecz to przednia jest zabawa
I bez Ciebie moja droga,
będę cierpieć wciąż katusze.
Lepiej weź jakiegoś drąga
lecz ja Ciebie kochać muszę... :)
Nie gniewaj się, to taki żarcik :)
Pozdrawiam :)
mariat masz 100% racji to były listy wysyłane do
określonej osoby.Większość moich wierszy to listy
czasem wspomnienia . Jak powiedział kiedyś pewien
ruski poeta gdy jest się szczęśliwym to po co pisać
, wszystko gra. Jeśli jest ból to wtedy robi się upust
dla żalu . Tam gdzieś jest wiersz autobiografia .Kto
ma wrażliwe serce to po przeczytaniu coś o mnie się
domyśli .Dzięki za rady , nareszcie wiem co to rymy
częstochowskie . Pozdrawiam serdecznie
Wczoraj chyba istotnie było troszkę inaczej, wydaje
mnie się, że był bardziej szeroki i bardziej
gramatyczny, ale analizując to widzę teraz i jeśli
autor chce trochę podpowiedzi dalszych, to:
1.W porównaniu do wiersza, który przedtem
analizowałam, w tym jest o wiele mniej rymów
gramatycznych dokładnych, zaliczanych do tzw.
częstochowy. Bo jakież to są rymy częstochowskie? Ano
takie, gdzie sparowaliśmy ze sobą tę samą część mowy,
w dodatku zastosowaliśmy je w tym samym przypadku,
liczbie i rodzaju.Tutaj takie są = pozostał/rozstał,
dały/całowały, ranek / kaganek, pokochało/działo,
ciebie/siebie, dałaś/oczarowałaś.
Dużo - prawda?
Gramatyczne, ale już nie zaliczą do częstochowskich =
twoje/dwoje i duszę/muszę.
Czyli jak widzisz autorze - wiersz nie może być
zaliczony do pięknych, chociaż wydawałoby się że och i
ach, ale... Bez punktu, bo i jeszcze 2 błędy okropne
=
"że przy Ciebie pozostanę "= przy tobie
i
"że ja muszę być przy Ciebie" = j.w.
--------------
i uwaga ogólna - tylko w wierszach typu listy -
używamy wielkiej litery w zaimkach Ty, Ciebie, Tobie,
a w zwykłych wierszach - nie.
Podoba minsię, ale Mala wskazówka.
Skróconych zaimków osobowych (w tym przypadku „mego”
)nie używa się w wierszach.
Pozdrawiam życząc udanego wieczoru. :)
Dzięki za komentarze i pomoc . Wróciłem do pierwotnej
treści .
Pozdrawiam serdecznie , miłego dnia
Zagadnienie ciekawe, warto dopracować rytm, poprawić
błędy,
pozdrawiam
Wiersz mnie nie oczarował. Po pierwsze - jest za długi
- każda strofa wydaje się być o tym samym, więc warto
go skrócić,
po drugie - pojawiają się błędy stylistyczne np. "
jeszcze czuję ciepło dłoni , co radość dużo dało " -
radości, poza tym, warto się zastanowić, co dało
radość - ciepło, czy dłonie...
Na końcu : że ja muszę być przy Ciebie ... - tobie
itp.
Za dużo "Ciebie".
Jeśli masz czas i chęci - wprowadź poprawki - warto :)
Pozdrawiam !
Peel świata już nie widzi poza swoją ukochaną... i tak
to powinno wyglądać, oby tylko z wzajemnością...
pozdrawiam serdecznie.