Od smutnych myśli aż jej się roi

Cicho odchodzą chwile bez wrzasku
Moja i twoja klepsydra
Klepsydra roku pustką w górze stoi
Od smutnych myśli aż jej się roi
Przelewała co dnia przez siebie
każdą chwilę,sekundę - godzinę
Ostatnie ziarenka na górze piasku

Brzuch pełen klepsydry w dole
Cicho odchodzą chwile bez wrzasku
Smutek rysuje się w górze na czole
Gdy ucichnie w północ dzwonów bicie
Klepsydra zmieni siebie w nowe życie
Smużka piasku biegnąć będzie skrycie
Stożek w dole wyznaczy dalsze życie

Żyjemy w radościach, w miłosnym dreszczu
Pragniemy go jak kania deszczu
Najczęściej ucieka ono miedzy palcami
Życie trwonimy najczęściej sami
Przysięgać będziemy na wiarę i krzyż
Ze w nowym będziemy lepsi (a kyż)
Nasze starania zostaną takie jakie były

My się tak prędko w nowym nie zmienimy
Ale starać się trzeba i należy
Wyznaczać cele i długość ścieżki
po której brnąć pewnie będziemy
Po prostu nie mamy od życia ucieczki
Klepsydra w naszyć dłoniach życia odsypuje
Mam ją dziś w dłoni, z źle się z nią czuję
Nie zaglądam do nie przez rok cały
Bo wiem, ze tam piasku już stożek mały

Autor:slonzok
Bolesław Zaja

autor

slonzok

Napisany: 2018-06-25 Dodano: 2018-06-25 06:13:37

Ten wiersz przeczytano 494 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie